Bernice Nauta tekent, maakt films, schildert en creëert installaties, objecten en verhalen. In haar eigen woorden staat de instabiliteit van (haar eigen) identiteit centraal in haar praktijk. In recente werken, installaties en tentoonstellingen heeft ze dit idee onderzocht aan de hand van onderwerpen zoals stuntdubbels, de mythe van Echo en Narcissus en zelf-toe-eigening.
Neem haar tentoonstelling in 1646 in 2019 als voorbeeld. Voor HELLO ECHO maakte ze een letterlijke dubbele tentoonstelling: elk werk werd gekopieerd, evenals de gevel van het gebouw, waardoor een visuele echo binnen de tentoonstelling ontstond. Door haar eigen werk toe te eigenen, stelde Nauta de mogelijkheid van echt auteurschap ter discussie.
Voor het werk dat ze toonde op Art Rotterdam vond Nauta wat zij noemt “de perfecte compromis tussen een menselijk lichaam en een schilderijlijst.” Joseph Montgomery schreef het volgende over haar stick paintings:
"In de serie schilderijen If it is true that I am someone benadert Nauta het schilderen met empathie voor het object. Ze overweegt welk kostuum een schilderij zou kunnen dragen, mocht een schilderij een kostuum willen dragen. Schilderkunst kent vele vermommingen – illusie, ondoorzichtigheid, optische fantasie – maar om het te zien als een object met eigen verlangens, met name de intentie om iets anders na te bootsen dan zichzelf, opent een geheel nieuw conceptueel veld binnen het medium. Gecombineerd met T-vormige doeken, antropomorfiseren deze schilderijen de autonomie van een object. Het schilderij zegt: ‘Ik zal niet je vergaarbak van ideeën zijn, ik zal me camoufleren zodat ik de waarnemer kan zijn, in plaats van de waargenomen.’"
Bernice Nauta studeerde in 2022 af aan het Sandberg Instituut in Amsterdam, na haar BA aan de KABK in Den Haag in 2013. In juni zal ze deelnemen aan een gecureerde stand op Liste Basel met CLC Gallery (Beijing). Recente tentoonstellingen zijn The Plantriarchy met GC Heemskerk in Hotel Maria Kapel, Hoorn (2023) en Het Plantriarchaat in Marres, Maastricht (2023).